20 χρόνια πριν είχα πρωτοανεβεί στην Αθήνα και περίμενα πότε θα παίξει ο Παύλος, για να τον δω ζωντανά. Τελικά ένα πρωί του Δεκέμβρη διάβασα στις εφημερίδες ότι πέθανε... Κάποια χρόνια μετά ξεκίνησα, με χαρακτηριστική αποτυχία, να ταλαιπωρώ κάποια κιθάρα που είχα και γρατζουνούσα τα τραγούδια του, ειδικά τα ευρισκομενα στα "Μπλουζ του Πρίγκηπα". Στις "Σφαίρες πάνω από το Μπροντγουέη" αφηγείται ο χαρακτήρας του Τζον Κιούζακ, ότι του άρεσε το ακορντεόν και με πολλή προσπάθεια είχε μάθει να παίζει κάπως καλά . Και κάποια φορά, λέει, άκουσε ένα τύπο που έπαιζε μια νότα μόνο, αλλά με τέτοιο τρόπο που ο ίδιος δεν θα μπορούσε να παίξει ποτέ... Κι εκεί κατάλαβα τι πήγαινε λάθος με μένα και την κιθάρα. Ήμουν Ατάλαντος... Μετά σκέφτηκα "Ε, καί?" και συνέχισα να παίζω, όπως μπορούσα... Η ανάμνηση αυτή αναδύθηκε όταν μου ήρθε η ιδέα να μνημονεύσω τον Παύλο παίζοντας τα τραγούδια του... Και συγχωρήστε μου τα φάλτσα... Άλλωστε "... ένα έργο, όταν φεύγει από τα χέρια του δημιουργού του, αποκτά δική του προσωπικότητα, δική του ταυτότητα, ..."
Το μπλογκ αυτό είναι αφιερωμένο στα παιδιά μου του 1ου Γυμνασίου Ψυχικού την σχολική χρόνια 2007-2008, που με έχουν συνδύασει με το Σιδηρόπουλο, μετά την εκδρομή στα Γιάννενα, και καμιά φορά με παίρνουν τηλέφωνο και μου τραγουδάνε... (Ειδικά στο Θοδωρή, που του το χα υποσχεθεί ως δώρο περσι . Αργώ, αλλά δεν λησμονώ, Τεό...)
"
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Το μπλουζ του Ρουμπόλα
Δεδομένου ότι εδώ μένω πίσω από τον Άϊ Νικόλα, το τραγουδούσα χαριτολογώντας πέρσι στο "κυνήγι των V.I.P".
μη φοβάσαι , όπου να ναι θα ξαναβγούμε στο βουνό...
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπερα
;)
καλησπέρα, uhu
ΑπάντησηΔιαγραφήεννοείς ότι μας την πέσουνε πάλι όπως παλιά, τα πρωτόζωα με ταξιδάκια αναψυχής στα ... νησάκια της άγονης γραμμής?
ή ετοιμάζεται κάτι "γαμάτο"?