Το αρχικό πρότζεκτ ήταν να παίξω ως τις 6 Δεκέμβρη όλα τα τραγούδια από "Τα μπλουζ του Πρίγκιπα" και στις 6 να ανεβάσω κάτι άλλο ως κατευόδιο. Πλην όμως δεν το βλέπω πια πιθανό. Γιατί πριν λίγο ξαφνικά αρχίσαν να σπάνε οι χορδές της κιθάρας, σαν ντόμινο, η μία μετά την άλλη... (Άλλη μια φορά το 'χω δει αυτό. Σε μια συναυλία του Κλάπτον. Οκ, ατυχής η σύγκριση. Για τον Έρικ, εννοώ...) και δεν βλέπω να προλαβαίνω να τις αλλάξω μέχρι τότε... (οκ είμαι τεμπέλης! Εντάξει?)
Οπότε ακοούστε εμένα να μιμούμαι το Παύλο που μιμείται το Μάρκο... Σόρρυ για την ποιότητα των ηχογραφήσεων και το μονοφωνικό ήχο... Αυτά έχουν διασωθεί. Μου 'χουν πει ότι με ακουστικά ακούγονται καλύτερα.
Στο "Μινόρε" νόμιζα ότι έγραψα τους στίχους πάνω στη μελωδία από το "Χαρμάνης κι άφραγκος", αλλά τώρα που το ακούω δεν μου πολυπάει, μάλλον πάνω στο "Χαράματα η ώρα τρεις" πάτησα...
το μπουζουκοκίθαρο που ακούγεται, από ότι θυμάμαι, ήταν μια έμπνευση της στιγμής, μάλλον αποτυχημένη, αλλά δεν έχει διασωθεί άλλη εκδοχή! Κι επειδή είναι χάλια ο ήχος, οι στίχοι:
ΜΙΝΟΡΕ
(In memoriam Π. Σιδηρόπουλου , Μ. Βαμβακάρη)
2/4 Kλίμακα Dm Γαλάτσι, Σεπτέμβριος 1996
intro:
Βδομάδες έχω να σε δω
που τριγυρνάς δε ξέρω.
Αχ, να μπορούσα να σου πω
πόσο πολύ υποφέρω .
Κάθομαι ώρα μοναχός
κι αμίλητα καπνίζω.
Κάθε σου σκέψη ,στεναγμός,
κι αθέλητα δακρύζω.
Μες το ποτήρι σαν κοιτώ ,
βλέπω μονάχα εσένα
κι από σεκλέτι και πιοτό
είν΄ όλα μπερδεμένα.
Μα κάποια μέρα θε να ‘ρθει
που θα γενείς δική μου
και θα σβηστεί κάθε πληγή
μές από τη ψυχή μου.
Στον "Έθισμό" πάτησα πάνω στο "Μπλουζ του αποχωρισμού" και μετά έβαλα δική μου μελωδία. Ήταν από τις πρώτες μου προσπάθειες.
ΕΘΙΣΜΟΣ
4/4 , Κλίμακα Am Γαλάτσι, Ιούνιος 1996
intro :
Γυρνάω μόνος μες τους δρόμους
Μπας και περάσει η βραδιά.
Σ’ ένα παιχνίδι δίχως νόμους,
με ξέχασες κι απόψε είσαι μακριά.
Σα την αράχνη τριγυρνούσες
που πάει το θύμα της να βρει
κι αφού τα πάντα τους ρουφούσες,
πήγαινες παρακάτω βιαστική.
Είσαι ο μεγάλος μου εθισμός εσύ
κι είμαι χαρμάνης για το κορμί σου.
Κι είναι μεγάλη η απογοήτευση,
ποτέ δεν θα ‘μια πια μαζί σου.
Έτσι και μένανε ,γλυκιά μου,
με ξόδευες εδώ κι εκεί
κι ύστερα χάθηκες μακριά μου
και σέρνομαι μονάχος μου στη γη.
Κι απόψε πάλι δεν κοιμάμαι
και περπατώ χωρίς σκοπό.
Όλα όσα ζήσαμε θυμάμαι,
με ξέχασες μ’ ακόμα σ’ αγαπώ.
Θα ‘θελα να ‘σουνα κοντά μου
για να σε ντύσω με φιλιά,
όμως η μόνη συντροφιά μου
είν’ ο αέρας που φυσάει δυνατά.
Μα όσο κι αν με βαραίνει η πίκρα,
όσο ακόμα κι αν πονώ,
ας γύρναγες τούτη τη νύχτα
κι όλα όσα μου ‘κανες στα συγχωρώ.
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Της εθνικής συμφιλίωσης.
μέρα που είναι σήμερα... το τραγούδι δεν το έχω ξαναπαίξει, αλλά μια και ήρθα σε επαφή σήμερα με τέτοια ανθρωπάρια... τέλος πάντων, μακάρι τα μόνα φάλτσα να ήταν τα δικά μου.
το βίντεο το βούτηξα από δω
όπου κωστάκης, μαριέττα, πολυξερας και λοιπά πρωτόζωα, βάλτε τις
τωρινές αμοιβάδες
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Το μπλουζ του Ρουμπόλα
Δεδομένου ότι εδώ μένω πίσω από τον Άϊ Νικόλα, το τραγουδούσα χαριτολογώντας πέρσι στο "κυνήγι των V.I.P".
Άν ήσουν φίλος
Μια λίγο πιο γκαζιάρικη εκδοχή. Σόρρυ για τους μικροφωνισμούς... Είναι ότι καλύτερο μπορώ να κάνω με τα μέσα και το χρόνο που έχω... Αν φαίνεται ήχος και εικόνα ασυγχρόνιστη, είναι, γιατί ... είναι.
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)