Αλλιώς το σχεδίασα αυτό το μπλογκ και αλλιώς εξελίχθηκε. Αλλά ο άνθρωπος πρέπει να ονειρεύεται αυτά που θέλει και να βολεύεται μέχρι τότε με αυτά που έχει...
κι αυτή τη ανάρτηση που είχα σκεφτεί για τελική αλλιώς
Αν θυμόμουνα τους στίχους...
αν ήταν καλή η ηχογράφηση
αν δεν μου σπάγαν οι χορδές...
αν δεν βαριόμουνα να τις αλλάξω...
αν έβρισκα καλύτερης ανάλυσης φωτογραφίες ...
αν είχα χρόνο να δουλέψω λίγο παραπάνω το βιντεάκι...
Αλλά και πάλι, αν ισχυαν όλα αυτά, ίσως να ήμουν κάποιος άλλος και να μην το έκανα καθόλου όλο αυτό.
Πιο ορθόδοξο αφιέρωμα εδώ
το ιστολόγιο αυτό στη παρούσα του μορφή έληξε. Μάλλον θα το ξαναενεργοποιήσω στο μέλλον, για να διοχετεύω τη δημιουργικότητα μου. Λεξούλες, σχεδιάκια, τραγουδάκια, βιντεάκια, σκέψεις... Σαν ένα είδος "Αναφοράς στο Γκρέκο". Χα! βρήκα και τίτλο... "Αναφορά στον Παύλο".
Μέχρι τότε...
Άντε! Να φεύγω τώρα, είναι η ώρα. Και ίσως σας ξαναδώ!
Αντίο.( αλλά όχι _)
Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010
Κυριακή 5 Δεκεμβρίου 2010
Το μπλουζ του σαπιοκάραβου
Κανονικά αυτό το προδίδω έτσι που το ανεβάζω, καθώς (αυτό) μπορώ να το πω καλύτερα, την εισαγωγή κυρίως, αλλά ...
Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010
"Εθισμός" και "Μινόρε"
Το αρχικό πρότζεκτ ήταν να παίξω ως τις 6 Δεκέμβρη όλα τα τραγούδια από "Τα μπλουζ του Πρίγκιπα" και στις 6 να ανεβάσω κάτι άλλο ως κατευόδιο. Πλην όμως δεν το βλέπω πια πιθανό. Γιατί πριν λίγο ξαφνικά αρχίσαν να σπάνε οι χορδές της κιθάρας, σαν ντόμινο, η μία μετά την άλλη... (Άλλη μια φορά το 'χω δει αυτό. Σε μια συναυλία του Κλάπτον. Οκ, ατυχής η σύγκριση. Για τον Έρικ, εννοώ...) και δεν βλέπω να προλαβαίνω να τις αλλάξω μέχρι τότε... (οκ είμαι τεμπέλης! Εντάξει?)
Οπότε ακοούστε εμένα να μιμούμαι το Παύλο που μιμείται το Μάρκο... Σόρρυ για την ποιότητα των ηχογραφήσεων και το μονοφωνικό ήχο... Αυτά έχουν διασωθεί. Μου 'χουν πει ότι με ακουστικά ακούγονται καλύτερα.
Στο "Μινόρε" νόμιζα ότι έγραψα τους στίχους πάνω στη μελωδία από το "Χαρμάνης κι άφραγκος", αλλά τώρα που το ακούω δεν μου πολυπάει, μάλλον πάνω στο "Χαράματα η ώρα τρεις" πάτησα...
το μπουζουκοκίθαρο που ακούγεται, από ότι θυμάμαι, ήταν μια έμπνευση της στιγμής, μάλλον αποτυχημένη, αλλά δεν έχει διασωθεί άλλη εκδοχή! Κι επειδή είναι χάλια ο ήχος, οι στίχοι:
ΜΙΝΟΡΕ
(In memoriam Π. Σιδηρόπουλου , Μ. Βαμβακάρη)
2/4 Kλίμακα Dm Γαλάτσι, Σεπτέμβριος 1996
intro:
Βδομάδες έχω να σε δω
που τριγυρνάς δε ξέρω.
Αχ, να μπορούσα να σου πω
πόσο πολύ υποφέρω .
Κάθομαι ώρα μοναχός
κι αμίλητα καπνίζω.
Κάθε σου σκέψη ,στεναγμός,
κι αθέλητα δακρύζω.
Μες το ποτήρι σαν κοιτώ ,
βλέπω μονάχα εσένα
κι από σεκλέτι και πιοτό
είν΄ όλα μπερδεμένα.
Μα κάποια μέρα θε να ‘ρθει
που θα γενείς δική μου
και θα σβηστεί κάθε πληγή
μές από τη ψυχή μου.
Στον "Έθισμό" πάτησα πάνω στο "Μπλουζ του αποχωρισμού" και μετά έβαλα δική μου μελωδία. Ήταν από τις πρώτες μου προσπάθειες.
ΕΘΙΣΜΟΣ
4/4 , Κλίμακα Am Γαλάτσι, Ιούνιος 1996
intro :
Γυρνάω μόνος μες τους δρόμους
Μπας και περάσει η βραδιά.
Σ’ ένα παιχνίδι δίχως νόμους,
με ξέχασες κι απόψε είσαι μακριά.
Σα την αράχνη τριγυρνούσες
που πάει το θύμα της να βρει
κι αφού τα πάντα τους ρουφούσες,
πήγαινες παρακάτω βιαστική.
Είσαι ο μεγάλος μου εθισμός εσύ
κι είμαι χαρμάνης για το κορμί σου.
Κι είναι μεγάλη η απογοήτευση,
ποτέ δεν θα ‘μια πια μαζί σου.
Έτσι και μένανε ,γλυκιά μου,
με ξόδευες εδώ κι εκεί
κι ύστερα χάθηκες μακριά μου
και σέρνομαι μονάχος μου στη γη.
Κι απόψε πάλι δεν κοιμάμαι
και περπατώ χωρίς σκοπό.
Όλα όσα ζήσαμε θυμάμαι,
με ξέχασες μ’ ακόμα σ’ αγαπώ.
Θα ‘θελα να ‘σουνα κοντά μου
για να σε ντύσω με φιλιά,
όμως η μόνη συντροφιά μου
είν’ ο αέρας που φυσάει δυνατά.
Μα όσο κι αν με βαραίνει η πίκρα,
όσο ακόμα κι αν πονώ,
ας γύρναγες τούτη τη νύχτα
κι όλα όσα μου ‘κανες στα συγχωρώ.
Οπότε ακοούστε εμένα να μιμούμαι το Παύλο που μιμείται το Μάρκο... Σόρρυ για την ποιότητα των ηχογραφήσεων και το μονοφωνικό ήχο... Αυτά έχουν διασωθεί. Μου 'χουν πει ότι με ακουστικά ακούγονται καλύτερα.
Στο "Μινόρε" νόμιζα ότι έγραψα τους στίχους πάνω στη μελωδία από το "Χαρμάνης κι άφραγκος", αλλά τώρα που το ακούω δεν μου πολυπάει, μάλλον πάνω στο "Χαράματα η ώρα τρεις" πάτησα...
το μπουζουκοκίθαρο που ακούγεται, από ότι θυμάμαι, ήταν μια έμπνευση της στιγμής, μάλλον αποτυχημένη, αλλά δεν έχει διασωθεί άλλη εκδοχή! Κι επειδή είναι χάλια ο ήχος, οι στίχοι:
ΜΙΝΟΡΕ
(In memoriam Π. Σιδηρόπουλου , Μ. Βαμβακάρη)
2/4 Kλίμακα Dm Γαλάτσι, Σεπτέμβριος 1996
intro:
Βδομάδες έχω να σε δω
που τριγυρνάς δε ξέρω.
Αχ, να μπορούσα να σου πω
πόσο πολύ υποφέρω .
Κάθομαι ώρα μοναχός
κι αμίλητα καπνίζω.
Κάθε σου σκέψη ,στεναγμός,
κι αθέλητα δακρύζω.
Μες το ποτήρι σαν κοιτώ ,
βλέπω μονάχα εσένα
κι από σεκλέτι και πιοτό
είν΄ όλα μπερδεμένα.
Μα κάποια μέρα θε να ‘ρθει
που θα γενείς δική μου
και θα σβηστεί κάθε πληγή
μές από τη ψυχή μου.
Στον "Έθισμό" πάτησα πάνω στο "Μπλουζ του αποχωρισμού" και μετά έβαλα δική μου μελωδία. Ήταν από τις πρώτες μου προσπάθειες.
ΕΘΙΣΜΟΣ
4/4 , Κλίμακα Am Γαλάτσι, Ιούνιος 1996
intro :
Γυρνάω μόνος μες τους δρόμους
Μπας και περάσει η βραδιά.
Σ’ ένα παιχνίδι δίχως νόμους,
με ξέχασες κι απόψε είσαι μακριά.
Σα την αράχνη τριγυρνούσες
που πάει το θύμα της να βρει
κι αφού τα πάντα τους ρουφούσες,
πήγαινες παρακάτω βιαστική.
Είσαι ο μεγάλος μου εθισμός εσύ
κι είμαι χαρμάνης για το κορμί σου.
Κι είναι μεγάλη η απογοήτευση,
ποτέ δεν θα ‘μια πια μαζί σου.
Έτσι και μένανε ,γλυκιά μου,
με ξόδευες εδώ κι εκεί
κι ύστερα χάθηκες μακριά μου
και σέρνομαι μονάχος μου στη γη.
Κι απόψε πάλι δεν κοιμάμαι
και περπατώ χωρίς σκοπό.
Όλα όσα ζήσαμε θυμάμαι,
με ξέχασες μ’ ακόμα σ’ αγαπώ.
Θα ‘θελα να ‘σουνα κοντά μου
για να σε ντύσω με φιλιά,
όμως η μόνη συντροφιά μου
είν’ ο αέρας που φυσάει δυνατά.
Μα όσο κι αν με βαραίνει η πίκρα,
όσο ακόμα κι αν πονώ,
ας γύρναγες τούτη τη νύχτα
κι όλα όσα μου ‘κανες στα συγχωρώ.
Σάββατο 20 Νοεμβρίου 2010
Τετάρτη 17 Νοεμβρίου 2010
Της εθνικής συμφιλίωσης.
μέρα που είναι σήμερα... το τραγούδι δεν το έχω ξαναπαίξει, αλλά μια και ήρθα σε επαφή σήμερα με τέτοια ανθρωπάρια... τέλος πάντων, μακάρι τα μόνα φάλτσα να ήταν τα δικά μου.
το βίντεο το βούτηξα από δω
όπου κωστάκης, μαριέττα, πολυξερας και λοιπά πρωτόζωα, βάλτε τις
τωρινές αμοιβάδες
Σάββατο 13 Νοεμβρίου 2010
Το μπλουζ του Ρουμπόλα
Δεδομένου ότι εδώ μένω πίσω από τον Άϊ Νικόλα, το τραγουδούσα χαριτολογώντας πέρσι στο "κυνήγι των V.I.P".
Άν ήσουν φίλος
Μια λίγο πιο γκαζιάρικη εκδοχή. Σόρρυ για τους μικροφωνισμούς... Είναι ότι καλύτερο μπορώ να κάνω με τα μέσα και το χρόνο που έχω... Αν φαίνεται ήχος και εικόνα ασυγχρόνιστη, είναι, γιατί ... είναι.
Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2010
Κυριακή 31 Οκτωβρίου 2010
Περί σχολίων
Όσοι πιστοί σχολιάσετε... Το απελευθέρωσα για όλους. Τοις ευσεβέσι, τοις ανωνύμοις, και παντί τω λαώ...
Το μπλουζ του εργατόπαιδου
Και ξαφνικά πεθαίνοντας ο Παύλος απέκτησε την αναγνωρισιμότητα που ζωντανός δεν του την αξίωσαν... Αφού βγήκε, λοιπόν, το άνισο "Άντε και καλή τύχη μάγκες" (με τα απογοητευτικά, πλην Αγγελάκα, ντουμπλαρίσματα σε όσα τραγούδια δεν πρόλαβε να πει ο Παύλος), έμαθα μια μέρα ότι στην εκπομπή "Ροκ εν ρολ βοήθειες "του Rock Fm (καμία σχέση, πλην τίτλου, με τον σημερινό ψευδεπίγραφο σταθμό) ο κιθαρίστας του Παύλου, ο Βασίλης Πετρίδης, θα παρουσιάσει ένα δίσκο με ακυκλοφόρητα... Ομολογώ ότι δεν είχα και πολλές προσδοκίες. Ωστόσο την κοπάνησα από τη σχολή (ή μάλλον από αυτό που θα έκανα, αφού θα την κοπανούσα από τη σχολή ούτως ή άλλως) και, όταν άρχισε η εκπομπή - την οποία φυσικά ηχογραφούσα- ,άκουσα αυτό...
Δηλαδή όχι ακριβώς αυτό, αλλά τέλος πάντων... Ήταν κόλαση, πάντως , να κάνω την ηχογράφηση... Κάτι πείραξα στο λαπ τοπ και χάλασα το μικρόφωνο (για αυτό και είναι λίγο πνιγμένη η κιθάρα), το mp3άκι μου, που θα ήταν μια λύση για ηχογράφηση, έχει μείνει στο σχολείο, η κάμερα δεν έχει μπαταρία, η κιθάρα ξεκουρδιζότανε (κι έτσι έμεινε στο τέλος) και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο διπλανό διαμέρισμά, το οποίο είναι ακατοίκητο και λειτουργεί ως αποθήκη, έσκασε μύτη ένας τύπος κι άρχισε να καρφώνει.... Συνεπώς, ότι πρόλαβα.
Υ. Γ. Είναι , ίσως, το μόνο -πιο ξεκάθαρα έστω- πολιτικό τραγούδι που έγραψε ο Παύλος, καθώς, ζώντας και γράφοντας στη Μεταπολίτευση με τα αντάρτικά και τα αμπέχονα, μάλλον θα ένιωθε σε κατάσταση πολιορκίας, όντας ροκάς . Δεν είναι τυχαίο το σατιρικό τραγουδάκι "Μίκη Μάους" που έγραψε για τον Θεοδωράκη- των εμβατηρίων, φαντάζομαι, και όχι της "Όμορφης πόλης"...
Δηλαδή όχι ακριβώς αυτό, αλλά τέλος πάντων... Ήταν κόλαση, πάντως , να κάνω την ηχογράφηση... Κάτι πείραξα στο λαπ τοπ και χάλασα το μικρόφωνο (για αυτό και είναι λίγο πνιγμένη η κιθάρα), το mp3άκι μου, που θα ήταν μια λύση για ηχογράφηση, έχει μείνει στο σχολείο, η κάμερα δεν έχει μπαταρία, η κιθάρα ξεκουρδιζότανε (κι έτσι έμεινε στο τέλος) και, σαν να μην έφταναν όλα αυτά, στο διπλανό διαμέρισμά, το οποίο είναι ακατοίκητο και λειτουργεί ως αποθήκη, έσκασε μύτη ένας τύπος κι άρχισε να καρφώνει.... Συνεπώς, ότι πρόλαβα.
Υ. Γ. Είναι , ίσως, το μόνο -πιο ξεκάθαρα έστω- πολιτικό τραγούδι που έγραψε ο Παύλος, καθώς, ζώντας και γράφοντας στη Μεταπολίτευση με τα αντάρτικά και τα αμπέχονα, μάλλον θα ένιωθε σε κατάσταση πολιορκίας, όντας ροκάς . Δεν είναι τυχαίο το σατιρικό τραγουδάκι "Μίκη Μάους" που έγραψε για τον Θεοδωράκη- των εμβατηρίων, φαντάζομαι, και όχι της "Όμορφης πόλης"...
Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010
Χαρμάνης κι άφραγκος
Το άλλο από τα δυο τραγούδια που διαχρονικά και μόνιμα μου αρέσουν από τα "Μπλουζ του Πρίγκηπα"... Και για αυτό έγραψα άλλα στιχάκια πάνω στη μελωδία...
Τρίτη 26 Οκτωβρίου 2010
Το μπλουζ του αποχωρισμού
Δεν ήταν το πρώτο τραγούδι που ξεχώρισα από "τα μπλουζ του Πρίγκιπα". Πολύ γρήγορα κόλλησα μαζί του και από τότε είναι διαχρονικά και μόνιμα ένα από τα δύο αγαπημένα μου τραγούδια. Μου άρεσε τόσο πολύ που έγραψα στίχους πάνω στη μελωδία του....
Δευτέρα 27 Σεπτεμβρίου 2010
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)